•  Każdy z nas jest powołany do świętości. Bo świętość to dać się przeniknąć Miłości Boga. Od początku Kościoła wspólnota otaczała szczególną czcią ludzi, którzy swoim życiem świadczyli o Jezusie Chrystusie. W dwóch pierwszych wiekach chrześcijaństwa byli to w większości męczennicy. Ich groby otaczano wielką czcią. Później, kiedy chrześcijaństwo stało się religią oficjalną Cesarstwa Rzymskiego-cześć oddawano zmarłym wyznawcom– ludziom, których miłość do Boga i bliźnich była wyjątkowa.
• Świętość sama nie przyjdzie. Człowiek musi nad nią pracować i współpracować z Bogiem.
• Kościół ogłasza oficjalnie świętość niektórych ludzi. Rozpatruje tzw.heroiczność cnót, czyli najwyższy stopień doskonałości moralnej. To długi/i kosztowny/proces przeprowadzany najpierw w kościele lokalnym, czyli diecezji, a potem w Watykanie. I jak kandydat zda wszystkie egzaminy, zaocznie oczywiście, bo już nie żyje, to się- go lub ją- kanonizuje. Odtąd można oddawać świętemu cześć na całym świecie.
• Niższym od kanonizacji stopniem jest beatyfikacja. To taki licencjat przed magisterium. Proces beatyfikacji musi poprzedzać proces kanonizacji. Beatyfikowany, czyli błogosławiony może być czczony oficjalnie w kościele lokalnym.
• Dla pewności czy kandydujący był rzeczywiście godzien takiego uznania, musi on/ona/ wykonać malutką pracę: uprosić u Boga cud na skutek modlitw wiernych do siebie,  czyli za swoim wstawiennictwem. Chyba, że ktoś zginął za wiarę. Męczennik jest zwolniony z odrobienia tej lekcji. Liczą się tylko cuda po śmierci.

Święci to nasi starsi bracia i siostry, którzy są już z Bogiem w Niebie. Ich miłość daje im specjalne przywileje, czyli jeśli się do nich modlimy, oni wstawiają się za nami u Pana Boga i pomagają nam. Nazywa się to obcowaniem świętych– miłość pozostaje nawet po śmierci. Kochali za życia, kochają nas i teraz. Święci mają swoje, wypróbowane przez tradycję specjalności. Bywają  patronami od konkretnych spraw i kłopotów.

 

Kościół wymaga, aby nowo ochrzczonemu nadać imię jakiegoś świętego. Chodzi o to, żeby każdy z nas miał swojego patrona w niebie.

• kanonizowani i beatyfikowani to nieliczna grupa w stosunku do milionów, które żyły i zmarły w opinii świętości czy nawet, po prostu cicho i pięknie. Kandydaci na świętych żyją często obok nas.

Każdy święty ma swój dzień w roku, kiedy go wspominamy. Ponieważ miejsca nie starcza i wielu po prostu nie znamy, to wszystkich- tych „oficjalnych” i tych „nieoficjalnych” czcimy zbiorczo w dniu Wszystkich Świętych– 1 listopada

Najświętsza Maryja Panna- Matka Jezusa Chrystusa jest pierwszą i najważniejszą pośród tego grona. Liczne są święta, w których wspominamy Matkę Bożą i wydarzenia z Jej życia. 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•