od katakumb do wspaniałych bazylik, od malowideł na ścinach podziemnych korytarzy po błyszczące złotem freski- chrześcijanie pierwszych wieków mieli burzliwą historię
- Katolicki czyli powszechny, uznający biskupa Rzymu jako zwierzchnika czyli papieża.
- Po śmierci i Zmartwychwstaniu Pana Jezusa Apostołowie wzmocnieni mocą Ducha Świętego/ jako, że przed Zesłaniem Duch Świętego co nieco się bali i nie bardzo wiedzieli co ze sobą zrobić/ głosili naukę czyli Dobrą Nowinę=Ewangelię, o tym, że Jezus jest obiecanym Narodowi Wybranemu Mesjaszem i właśnie byli świadkami obiecanego pojednania Boga z ludźmi, czyli Odkupienia. Przyłączało się do nich wielu nowych zwolenników.
- Część Apostołów z powodu prześladowań przez wrogich im Żydów wyruszyła z Jerozolimy i głosiła Ewangelię w innych częściach Cesarstwa Rzymskiego. Cesarstwo obejmowało różne narody i kultury – szczególnie ważny jest podział na część zachodnią z centrum w Rzymie i wschodnią z centrum w Konstantynopolu. Troską pierwszych chrześcijan było utrzymanie jedności w wierze.
- Kolejne spotkania najważniejszych przedstawicieli rozrzuconych po świecie wspólnot- gmin nazywane soborami ustalały prawdy wiary i zasady chrześcijańskiego życia. Do akcji pogłębiania nauki chrześcijańskiej przystąpili uczeni i filozofowie. Oj, kłócili się ostro, bo różne były pomysły na rozwiązanie problemów. Wiele z nich odrzucano jako niezgodne z przesłaniem Jezusa Chrystusa- czyli herezje.
- Aż do IV wieku chrześcijanie byli obiektem krwawych prześladowań w Cesarstwie. Rzymskie Colloseum- ogromny amfiteatr był nie tylko miejscem zawodów sportowych, ale krwawych widowisk, których ofiarami byli wyznawcy Chrystusa. Problem polegał na tym, że struktura Cesarstwa była oparta na wierze, że to Cesarz jest bogiem. Zatem każdy, kto nie oddawał mu boskiej czci był automatycznie wrogiem państwa. W obawie przed śmiercią ukrywano się z zebraniami modlitewnymi w katakumbach, czyli podziemnych korytarzach, w których też grzebano zmarłych.
- Dopiero w 313 roku cesarz Konstanty Wielki darował chrześcijanom wolność wyznania, a w 380 chrześcijaństwo stało się religią państwową cesarstwa.
- Rzym, do którego zawędrowali dwaj najwięksi Apostołowie-św. Piotr, którego sam Jezus wybrał na przewodniczącego wspólnoty i św.Paweł, stał się stolicą Kościoła. Ten ostatni dołączył do grona dwunastu Apostołów już po śmierci Jezusa. Autorytet św. Piotra był uznawany powszechnie. Miał on pozycję „pierwszego spośród równych” wśród pozostałych.
- Już w początkach II wieku św. Ignacy z Antiochii użył terminu Καθολικος- po grecku powszechny, czyli katolicki w stosunku do jednego wówczas Kościoła złożonego z licznych wspólnot w wielu miejscach.
- nie wyszło z tą jednością
- Jeden kościół, katolicki rozwijał się i zakorzeniał w świecie niezwykle zróżnicowanym.
Inaczej modlono się na wschodzie, inaczej na zachodzie. Było to wielkie, wspólne bogactwo. Jednak dość szybko zaczął się spór o to, kto jest ważniejszy, a właściwie – czy będący następcami św. Piotra biskupi Rzymu mają odpowiedzialność za cały kościół, czy tylko za swoją diecezję. Oczywiście, Zachód twierdził, że tak, a biskupi, czyli patriarchowie kościołów wschodnich, szczególnie Konstantynopola/dzisiejszy Istambuł w Turcji/- że nie.
- Przez kolejne wieki, w rytmie toczącej się ludzkiej historii, wojen i podziałów politycznych, oba te światy oddalały się od siebie, mimo, że jeszcze utrzymywały kontakty i oficjalnie traktowały siebie jako jeden kościół.
- Aż w roku 1054 doszło do awantury, która podzieliła nas tak głęboko, że powrót do jedności wydaje się być niemożliwy. Papież i Patriarcha Konstantynopola obrzucili się klątwami, czyli wzajemnie uznali za heretyków. Zdjęcie tych klątw czyli anatem nastąpiło dopiero….w 1965 roku. Uczynili to wspólnie papież Paweł VI i patriarcha Konstantynopola Atenagoras IV.
- Rozłam jednak pozostał. Kościoły wschodnie, prawosławne nie uznają zwierzchnictwa biskupa Rzymu, czyli papieża. Pierwsze tysiąc lat razem, a drugie osobno. Nazwa Kościół Katolicki pozostała przy Zachodzie.
- obrządku łacińskiego-czyli….
Kościół, w którym liturgia= uroczystości religijne, głównie najważniejsza, czyli msza święta, zostały wypracowane i utrwalone w panującym powszechnie przez wieki języku świata zachodniego, czyli po łacinie. W czasach współczesnych języków narodowych łacina odeszła do lamusa. Księgi liturgiczne przetłumaczono na języki zrozumiałe dla wiernych i dziś uczestniczymy we mszy rozumiejąc co się dzieje. Choć jest grupa katolików przywiązana do mszy świętej po łacinie i w takiej uczestniczą.
- papież- oto kim jest według oficjalnych wersji dyplomatyczno- kościelnych. Aż dziw, że to wszystko znosi!
biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca Księcia Apostołów, Najwyższy Pontyfik Kościoła Powszechnego, Prymas Włoch, Arcybiskup i Metropolita Prowincji Rzymskiej, Głowa Państwa Watykan, Sługa sług Bożych