Maryjo święta, Panno oczekiwania
Podziel się z nami swoją oliwą,
bo nasze lampy gasną.
Zobacz: zapasy się wyczerpały.
Nie odsyłaj nas do kupców.
Zapal na nowo w naszych duszach dawną gorliwość,
która spalała nas od wewnątrz, kiedy wystarczyło tak mało, żebyśmy promienieli radością:
przybycie dawnego przyjaciela,
czerwień zachodu słońca po burzy,
trzask ognia, który w zimie towarzyszył powrotom do domu,
dźwięk dzwonu głoszącego święto,
przylot jaskółek wiosną,
okrągłe i tajemnicze łono matki,
zapach lawendy unoszący się nad przygotowywaną na narodziny kołyską.
Jeśli dzisiaj nie umiemy czekać,
to dlatego, że mamy mało nadziei.
Jej źródła wyschły.
Cierpimy na głęboki kryzys pragnienia,
a tymczasem chwytając się tysięcy podróbek, które nas uwodzą,
na nic już nie czekamy,
nawet na nadprzyrodzone obietnice,
które nam dano we Krwi Boga Przymierza.
Święta Maryjo, kobieto oczekiwania,
ulżyj bólowi matek cierpiących z powodu synów, którzy
wyszli pewnego dnia z domu i nigdy nie wrócili,
zabici w wypadkach,
uwiedzeni wołaniem przemocy,
zagubieni w szale wojen,
zamotani w wiry namiętności,
utopieni w morzach,
albo porwani przez nawałnice życia.
Święta Maryjo, Panno oczekiwania, daj nam duszę stróża.
Doszedłszy do trzeciego tysiąclecia czujemy się raczej synami zmierzchu,
niż prorokami Adwentu.
Gwiazdo zaranna
obudź w naszych sercach pasję świeżej nowiny,
abyśmy zanieśli ją światu, który czuje się stary.
Daj nam harfę i cytrę,
abyśmy obudzili jutrzenkę.
Wobec zmian, które wstrząsają światem
pozwól nam poczuć na własnej skórze dreszcz początku.
Pozwól nam zrozumieć, że nie wystarczy przyjąć,
trzeba czekać.
Przyjąć to czasem znak rezygnacji.
Czekać to zawsze znak nadziei.
Uczyń z nas sługi czekania.
Kiedy Pan powróci, o Panno Adwentu,
Niech nas zastanie,
dzięki Twojej macierzyńskiej trosce,
z lampą w ręku.
Arcbp.Tonino Bello

Maryjo, dziękuję ci,
że potrafiłaś dla nas czekać na Emmanuela,
że przędłaś przez długie godziny
nici czułości,
aby przyjąć Boga żywego.
Dziękuję, że mi mówisz,
iż mam prawo czekać,
bo On przyjdzie, mój Pan,
przyjdzie narodzić się w moim życiu.
Pomóż mi zrozumieć, Maryjo,
że jeśli czasami muszę poczekać na Boga,
to dlatego, że nie jestem gotowy Go przyjąć.
Bo to w rzeczywistości Bóg
czeka na nas od zawsze.
Czeka, żebyśmy byli gotowi
powiedzieć pełne tak,
aby Go przyjąć w pełni.
ks.Georges Madore SMM/OO.Misjonarze Montfortanie/

Lubię patrzeć na Ciebie, kobieto oczekiwania,
kobieto zamieszkała przez Boga delikatnego,
Boga, który odział się w człowieczeństwo,
który stał się człowiekiem.
Maryjo, chcę zjednoczyć się z Tobą,
żeby modlić się do Boga- Człowieka,
którego niegdyś nosiłaś w sobie, a nosisz w sercu na zawsze.
Módl się razem ze mną, Maryjo,
żeby moje człowieczeństwo podobne było do twojego,
żeby było przepełnione Bogiem.
Amen!
ks.G.Madore